Werken voor een organisatie die zich inzet voor een betere gezondheidszorg geeft al aardig wat voldoening kunnen we je vertellen. Maar wist je dat veel DSW-medewerkers zich naast hun kantoorbaan ook nog inzetten als vrijwilliger? Wat deze vrijwilligers drijft en hoe Willemijn, Max, Lisa, Raymond, Petra, Zvezdan en Fleur zich inzetten voor verschillende doelen, lees je hier.

Naast je betaalde baan iets onbetaald doen omdat je graag de handen uit de mouwen steekt en je vrije tijd wilt besteden aan een goed doel. Of omdat je een passie hebt die je als vrijwilliger achterna wilt gaan. Binnen het DSW-kantoor zijn er genoeg medewerkers te vinden die zich buiten hun baan als Klantenservicemedewerker of Business Analist inzetten als vrijwilliger op allerlei gebieden.

De handen uit de mouwen in het asiel

Zo is de hobby van Designer Max van Manen (29) de reden voor zijn wekelijkse dienst in het vogelasiel. In zijn vrije tijd loopt Max namelijk graag rond met een enorme verrekijker om vogels in het wild te spotten. En nu werkt hij in het asiel: “Op Instagram zag mijn vriendin een bericht voorbijkomen over het vogelasiel in Leiderdorp en vroeg me of ik daar niet iets mee moest doen. Inmiddels werk ik een avond in de week als vogelverzorger. Ik ben samen met andere vrijwilligers verantwoordelijk voor de complete zorg: schoonmaken, voeden, noem maar op. Het gaat in dit asiel om wilde vogels: grote volwassen meeuwen die gebadderd moeten worden of een klein pasgeboren vogeltje dat nog via een tuutje gevoed moet worden. De bedoeling is dat ze weer uitgezet worden in de natuur.” Volgens Max hoeft vrijwilligerswerk niet te betekenen dat je er hele dagen mee bezig bent: “Met een paar uurtjes in de week maak je al een enorm verschil. Ik krijg er ontzettend veel energie van en ik ontmoet verschillende mensen, die dezelfde passie hebben.”

Wie ook haar handen uit de mouwen steekt in het asiel is adviserend verpleegkundige Lisa Rensen (32): “Ik werk een dagdeel in de week als vrijwilliger bij Stichting Haags Dierencentrum, een dierenasiel voor honden en katten in Den Haag. Ik werk zelf op de kattenafdeling en voer voornamelijk schoonmaakwerkzaamheden uit. Bij binnenkomst gaan de katten veertien dagen in quarantaine, en na controle blijkt soms dat ze bijvoorbeeld een besmettelijke bacterie bij zich dragen. Dit vraagt om extra hygiënemaatregelen, zoals de vloer vier keer dweilen met verschillende producten. Dat is best zwaar werk. De dankbaarheid die je terugkrijgt van de katten maakt het het allemaal waard.” Gelukkig is er ook nog tijd om even te knuffelen met de dieren: “Als vrijwilliger heb je genoeg tijd om de katten veel aandacht te geven. De verzorgers werken overdag, daarna is er geen vast personeel meer aanwezig. De katten zitten dan in hun hok tot de volgende ochtend. Dat ik dan toch wat aandacht kan geven maakt mij altijd erg blij, en de katten ook!“

Dierenasielen zoeken altijd vrijwilligers, dus als je interesse hebt, geef je vooral op! Wil je toch je steentje bijdragen, maar kun je je niet fysiek inzetten, dan weet Lisa wel raad: “Asielen staan altijd open voor afgifte van goederen zoals dekentjes, handdoeken, voer, kattengrit, noem maar op. Vraag bij je plaatselijke asiel wat ze nodig hebben en geef bijvoorbeeld je oude dekbed af, de katten en honden zijn er hartstikke blij mee!”

Onbegrepen huisdier

Ook Klantenservicemedewerker Willemijn Molenaar (31) maakt de dierenwereld graag een stukje beter: “Ik zet me al heel lang in voor dieren, je kunt me best wel activistisch noemen. Ik heb de opleiding Dier en Management gevolgd en in diverse asielen gewerkt. Nu besteed ik mijn vrije tijd aan het meest onbegrepen huisdier: het konijn. Via Stichting KonijnenBelangen informeren we konijnenbezitters over de verzorging van dit dier. Een konijn is bijvoorbeeld een groepsdier en moet minimaal met z’n tweeën gehouden worden. En vaak is de huisvesting van het diertje veel te klein. We geven af en toe informatie bij de dierenwinkel en een keer per jaar geven we lezingen in Utrecht tijdens de Avond van het Vergeten Konijn. Willemijn adviseert vooral je gevoel te volgen als je van dieren houdt en je nuttig wilt maken: “Als je iets tof vindt en een dierenliefhebber bent, kun je heel makkelijk dat extra stapje zetten. Je kunt de wereld een stukje mooier maken met vrijwilligerswerk.”

Jureren op topniveau

Wist je dat veel wedstrijden en trainingen in de sport niet mogelijk zouden zijn zonder de inzet van vrijwilligers? Dat weet ook Raymond Nankoe (41), ICT-tester bij DSW en jurylid bij het mannenturnen: “Ik ben vanaf mijn vierde jaar actief in het herenturnen en sinds mijn zestiende in het jureren. Mijn broer en ik turnden allebei, mijn vader was jurylid. Ik ben mijn vader achterna gegaan en sta nu in de top 25 van juryleden wereldwijd. Ik doe iedere vier jaar examen op Olympisch niveau om die hoge plek te behouden. Die top wordt namelijk uitgenodigd voor de grootste turnwedstrijden.”
Erg indrukwekkend, en dat allemaal onbetaald: “Daarom is dit mijn ‘vrijwilligerswerk’. Alleen topsporters op hoog niveau krijgen betaald. Wat nog wel leuk is om te noemen: de Nederlandse turners zijn als team gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Parijs dit jaar. Ik mag helaas niet jureren, omdat er van hogerhand besloten is dat juryleden die op de vorige Olympische Spelen zijn geweest, niet worden uitgenodigd voor Parijs. Toch ga ik wel even kijken of ik er op de een of andere manier bij kan zijn. Het blijft een bijzondere gebeurtenis!”

Jureren op topniveau, testen van ICT-software... het is een bijzondere combinatie. Raymond vindt van niet: “Er zijn veel overeenkomsten. De turnoefening en het ICT-product moeten aan bepaalde eisen voldoen. Er is een verzameling regels waaraan voldaan moet worden, dat resulteert in een perfecte uitoefening. Er is weinig ruimte voor je persoonlijke mening, een objectieve beoordeling is belangrijk. Ik heb op kantoor zelfs een keer een presentatie over deze vergelijking gegeven.”

Bij trainer Petra kunnen mensen zichzelf zijn

Medewerker Verhaalszaken Petra de Bruijn (49) is altijd actief betrokken geweest bij de (sport)activiteiten van haar kinderen, maar zet zich ook nog op een andere mooie manier in voor de sport: “Zes jaar geleden bezocht ik samen met een vriendin een korfbalwedstrijd in Eindhoven. We ontdekten dat ze een G-team hadden, een team voor mensen met een verstandelijke beperking. We keken elkaar aan en zeiden allebei dat het ons leuk leek om ook zo’n team op te starten. En zo was G-korfbal Fortuna in Delft geboren. De eerste zaterdag waren we er helemaal klaar voor, maar kwam er helemaal niemand opdagen. Gelukkig is het goedgekomen en zijn we inmiddels uitgegroeid tot een vereniging van twintig leden: een groep voor twaalf tot achttienjarigen en een groep jongvolwassenen tot vijfendertig jaar. Met die laatste groep spelen we ook wedstrijden.” Elke woensdagavond geeft Petra training aan de jongste groep, samen met haar dochter (20). “Wat het mooiste is aan deze groep mensen is dat ze ontzettend dankbaar zijn. Ze voelen zich thuis. Een deelnemer zei een keer 'Bij jullie kunnen we tenminste onszelf zijn en worden we niet anders behandeld.'”

Ook bij het stembureau kom je onze medewerkers tegen

Duidelijk wordt dat veel sectoren afhankelijk zijn van vrijwilligers. Ook bij de verkiezingen: denk maar aan de mensen bij het stembureau die je ID checken, je informatie geven en de stemmen daadwerkelijk tellen. Collega Zvezdan Karasi (51) is iedere stemronde te vinden in het stemlokaal. “Ik ben in 2012 begonnen als stembureaulid, gek genoeg in de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. De echtgenoot van mijn toenmalige collega werkte op het stadhuis en was verantwoordelijk voor de organisatie van de verkiezingen. Ik werd zo enthousiast door haar verhalen dat ik dacht: waarom niet een keer proberen? Die ene keer groeide al snel uit in een jaarlijks terugkerende traditie door alle opeenvolgende verkiezingen op Europees, landelijk, provinciaal, waterschap en gemeentelijk niveau en zo nu en dan ook een referendum. Na een aantal jaren groeide ik, tijdens de coronaperiode, door naar voorzitter. Dat was nogal een uitdaging. Ineens zitten achter schermen, steeds groter wordende stembiljetten en rode potloden uitdelen en om de paar stemmers alles volledig te desinfecteren. En dat alles op gepaste afstand van elkaar.”

Inmiddels is Zvezdan alweer twee jaar stembureaulid in Rotterdam: “Sinds kort is de dienst iets ingekort om meer vrijwilligers aan te trekken. Je hebt een ochtend/middagdienst of een middag/avonddienst. Omdat ik Bodegraven wat ver vond voor een half dagje stembureau ben ik dichterbij huis gaan zoeken en kwam ik uit in mijn woonplaats Rotterdam. Ik heb nu een stembureau op een paar minuten lopen van mijn huis, wat erg fijn is als het stemmen tellen eventueel uitloopt. En dat laatste kan zeker het geval zijn!”

Voorlezen aan kinderen met een taalachterstand

Geen vogelbadjes, stemkaarten of sportwedstrijden voor collega Fleur Kuenen (29), maar voorleesboeken! Stichting VoorleesExpress zorgt ervoor dat kinderen met een taalachterstand extra aandacht krijgen. Een half jaar lang gaat een vrijwilliger met de kinderen en hun ouders aan de slag met taal en (voor)lezen. Fleur Kuenen, projectmedewerker Zorg, is net begonnen als vrijwilliger voor deze stichting. En dit is zo vers van de pers, dat ze pas net voorgesteld is aan een gezin bij haar in de straat en nog moet beginnen met het werk. We vinden het zo bijzonder dat Fleur dit gaat doen, dat we het toch even wilden noemen, ter inspiratie! Veel succes Fleur!